Συνδημότισσα, συνδημότη
Η Θεσσαλονίκη, πόλη ιστορική, πόλη μαρτυρική, πόλη δεμένη με μύθους, τραγούδια, λογοτεχνήματα, πόλη αγαπημένη, σήμερα φαίνεται να έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Η πόλη όπου άνθισαν πολιτισμοί αιώνων, σήμερα μαραίνεται από την απραξία και την κακοδιαχείριση.
Αγκυλωμένη σε ξεπερασμένες νοοτροπίες, όμηρος συντηρητικών διοικήσεων και πρακτικών, έθρεψε ένα ασφυκτικά οικοδομημένο πολεοδομικό ιστό, με βεβαρημένο κυκλοφοριακό και συγκοινωνιακό δίκτυο, άφησε ανεκμετάλλευτα τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα – όπως το παραλιακό της μέτωπο, το λιμάνι, την ΔΕΘ, την Πανεπιστημιούπολη, το δάσος του Σέιχ Σου, το αεροδρόμιο Μακεδονία, τις υπάρχουσες υποδομές, τις τοπικές μουσικές σκηνές, τα μνημεία της πορείας της στο χρόνο – και μένει όλο και πιο πίσω από τις ραγδαίες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, σε μια εποχή που ο ανταγωνισμός των πόλεων είναι ιδιαίτερα σκληρός.
